Przygotowanie pacjenta do zabiegu
na urządzeniach mobilnych
www.m.lecznica-as.lodz.pl
oraz
i
które zraniły człowieka.
Wścieklizna jest ostrą chorobą wirusową charakteryzującą się porażeniem ośrodkowego układu nerwowego, z następującym porażeniem mięśni i zgonem.
Wirus obecny jest w ślinie, wydzielinach i wydalinach chorych zwierząt. Najczęściej do zakażenia dochodzi przez wprowadzenie śliny do rany w czasie pokąsania. Największe niebezpieczeństwo dla ludzi stanowią chore psy i koty, które zarażają się zwykle od dzikich zwierząt.
Zwierzęta chorują na jedną z dwóch form wścieklizny - pierwsza, charakteryzującą się podnieceniem , pobudzeniem (ataki silnych pobudzeń nerwowych gryzienie i łykania przedmiotów niejadalnych) z następującym porażeniem mięśni i zgonem lub drugą, w której dominują objawy apatii następnie porażeniem mięsni i zgonem. W obydwu przypadkach na skutek kłopotów z połykaniem występuje wodowstręt. Wirusy wnikają przez uszkodzoną skórę lub błony śluzowe do organizmu następuje ich wstępne namnażanie, następnie za pośrednictwem nerwów obwodowych wędrują do rdzenia kręgowego i mózgu. U ludzi okres wylęgania waha się od 10 dni do 1 roku (średnio 30-50 dni). Jest krótszy u pacjentów z rozległymi pogryzieniami głowy lub tułowia.
Zwierzę, które ugryzło człowieka, a nie wykazuje żadnych symptomów choroby, powinno być przez 15 dni obserwowane przez lekarza weterynarii. W przypadkach wątpliwych okres obserwacji może być przedłużony. W przypadku pogryzienia przez zwierzę podejrzane o postępowaniu decyduje lekarz medycyny.
Zasadniczym elementem zapobiegania wściekliźnie jest dbanie właścicieli aby ich zwierzęta były szczepione i nie puszczane samopas. Zmniejszanie ilości zwierząt bezpańskich. Zaszczepienie, co najmniej 70% populacji psów w istotny sposób ogranicza szerzenie się choroby, nawet na terenach, na których wścieklizna występuje stale. Zaleca się również szczepienie kotów.
Kontrolowanie wścieklizny wśród dzikich zwierząt jest dużo trudniejsze. Stosuje się szczepionki doustne rozkładane w terenie.
Wścieklizna rzadko rozwija się u ludzi, u których natychmiast po ugryzieniu zastosuje się odpowiednie postępowanie medyczne. Istotne znaczenie ma jak najszybsze prawidłowe odkażenie rany.
Bardzo szybko powinno się rozpocząć uodparnianie człowieka w przypadkach, gdy:
|
|
Ogólnopolska Baza Lyssetek Lyssetky to międzynarodowy system identyfikacji zwierząt szczepionych przeciwko wściekliźnie. Nazwa pochodzi od greckiego słowa lyssa oznaczającego wściekliznę.
Numer każdej Lyssetky i dane właściciela są zapisane w bazie danych naszej Przychodni. |
|
Przychodnia prowadzi mikroczipowanie zwierząt oraz posiada uprawnienia wydawania paszportów Identyfikacja i paszporty. Od 1 października 2004 roku obowiązują nowe przepisy Unii Europejskiej, które ułatwiają podróże z czworonogiem na terenie krajów Unii (z wyjątkiem Irlandii, Wielkiej Brytanii oraz Szwecji, które nie zmieniły swoich procedur). Upoważnieni lekarze weterynarii wydają właścicielom paszporty dla zwierząt. Paszporty otrzymują psy, koty oraz fretki. Dokument jest dwujęzyczny (w Polsce polsko-angielski). Paszport służy do jednoznacznej identyfikacji zwierzęcia, dlatego konieczne jest dodatkowe oznaczenie pupila przy pomocy tatuażu lub mikroczipa. Tatuaż u zwierzęcia jest jedynie rozwiązaniem przejściowym. Docelowym sposobem oznakowywania zwierzęcia będzie w przyszłości wszczepianie mikroczipa. Informacje jakie zawarte są w paszporcie:
Wzór paszportu
Identyfikacja zwierząt. W tej chwili stosuje się najczęściej dwie metody pozwalające na identyfikację zwierząt
Maleńki microczip, wielkości ziarnka ryżu jest bezboleśnie aplikowany podskórnie w okolicy karku. Implementacja microczip odbywa się przy pomocy igły nieco grubszej niż normalna igła do iniekcji. 
Każdy microczip posiada swój unikatowy numer odczytywany przy pomocy specjalnego czytnika (skanera). Pod tym numerem, w komputerowej bazie danych zapisane są dane osobowe właściciela zwierzęcia - imię, nazwisko, pełen adres z numerem telefonu oraz podstawowe dane dotyczące zwierzęcia. Kiedy pies czy kot trafi do schroniska, za pomocą czytnika odszukujemy implant i odczytujemy numer. Porównując go z numerami w bazie danych możemy odnaleźć właściciela. Dzięki microczipowi w bardzo prosty sposób następuje identyfikacja zwierzęcia i jego właściciela 
Podstawową częścią microczipa jest mały układ scalony zaprogramowanego losowo wybranym 15 cyfrowym numerem. Całe to urządzenie mierzące ok. 9mm x 1,5mm jest zatopione w szklanej kapsułce, która wielkością zbliżona jest do ziarenka ryżu i mierzy 12mm x 2.1mm Ze względu na to, że mikroprocesor nie potrzebuje źródeł zasilania można przyjąć, że jego działanie trwa dziesiątki lat, a więc dużo dłużej niż życie przeciętnego zwierzęcia. Mikroprocesory pozwalają na bezbłędną identyfikację, która nie traci swej aktualności wraz z upływem czasu podczas gdy tatuaże z czasem stają się nieczytelne. Zgodnie z zaleceniami microczip jest implantowany podskórnie na grzbiecie pomiędzy łopatkami bądź w środkowej części szyi po jej lewej stronie. Nasze doświadczenie pozwala nam zalecać jako miejsce implantacji grzbiet. Miejsce to powoduje zdecydowanie mniejszy dyskomfort dla zwierzęcia. Sam zabieg wszczepienia jest bezbolesny i zwykle zwierzęta reagują jak na normalny zastrzyk. Psy i koty identyfikuje się podczas ich pierwszych szczepień. Oczywiście identyfikację można przeprowadzić również w późniejszym okresie. |
